Shadmehr’s father, a veteran of the Iran-Iraq war, died when Shadmehr was only a young student. Young Shadmehr began studying music with the encouragement of his brother and mother. He learned to play the piano and the violin just before he was 12 years old. The guitar is also an instrument which Shadmehr learned to play in a dexterous manner. After the Iranian Revolution of 1979, he entered a school of arts in Tehran and in a short time showed great intelligence in composing and playing music. As a child Shadmehr was influenced by Persian pop star Siavash Shams and other singers like Andy. After receiving a music diploma, when pop music was forbidden in Iran, Aghili entered the “music school of television”. Around 1995 the first pop music permitted after the revolution was played on official Iranian television. This was dramatic music with Ahmad Shamlou’s poetry read by Khashayar Etemadi. Aghili composed a great deal of music for other singers. Finally, in 1997, his first album was presented, Bahareman (“My spring”), which was a collection of classic and folkloric music played and arranged by Aghili (violin, guitar, piano, keyboard). In the same year his voice was heard in Mabood, his first vocal music, and afterward he continued work that resulted in Mosafer (“The traveler”), his first complete vocal album. In 1999 he created a revolutionary album, Dehati (“The villager”), with rock and roll, 6’n’8 and popular rhythms. However, none of his songs were permitted to be played on public media (i.e. TV). Shadmehr worked hard to get a permission for his Adam o Hava (Adam & Eve), an album that was supposed to be released in 2001. However, not only he did not, but also, he was banned to work as a singer, musician, or to appear on TV shows. Having left with no better choice, he decided to leave Iran in 2002, in order to continue his music in Canada, away from any restrictions. Khiali Nist (“No Worries”), Adamforoush (“Traitor”, 2004) and “Popcorn” are his most recent albums released in Canada and the United States. In addition, Shadmehr acted in two movies, namely, Pare Parvaz (2000) and Shabe Berahneh(2001). In October 2006, Shadmehr entered the United States to perform a U.S. tour with his first concert date scheduled for November 17, 2006 at the Warner Theatre in Washington, D.C. Shadmehr Aghili is now living with his wife, Mia Mesa, in Los Angeles California. شادمهر عقيلي متولد هفتم بهمن ماه 1351 خیابان جیهون است شماره شناسنامه اش 8601 صادره از تهران است.او در یک خانواده ی شش نفره بدنیا آمده و فرزند آخر خانواده است.دو برادرش در جنگ به شهادت رسیدند و پدرش که اهل طالقان بود در دوران نوجوانی شادمهر به دلیل بیماری سرطان درگذشت. |از کودکی با دیدن سازهای موسی ی به این رشته ی هنری علاقه مند شد شادمهر از همان دوران به کارهای سخت و مشکل علاقه ي زيادي داشت .از 10 سالگی ویلن را به عنوان ساز اصلی انتخاب کرد و از همان آغاز فعالیت موسیقی عشق و علاقه خاصی به نوازندگی و ساخت آهنگ داشت.و زیاد به سمت و سوی خوانندگی نمی رفت. مدتها در ستارخان منطقه شهرآرا ساکن بودند و بعد به جردن نقل مکان کردند بعد از اتمام مقطع راهنمایی به هنرستان موسیقی رفت و در سال 67 از هنرستان موسیقی به اتفاق یک گروه به واحد موسیقی صدا و سیما رفت.فواد حجازی هم جزء آن گروه بود.در همانجا بود که با خشایار اعتمادی و علیرضا عصار آشنا شد. اولین ترانه ای که خواند((معبود))بود و ((بهار من))اولین کاست مستقل او.هیچ گاه نتوانست در ایران مجوز کنسرت بگیرد اما فروش کاست ((دهاتی))او بسیار بالا بود.خودش تا زمانی که از ایران برود از میان ترانه هایی که خوانده بود((هزار و یکشب)) ((یاس))و((دلخوشی)) را بیشتر دوست داشت و ترانه((آدم فروش))او را نیلوفر لاری پور و فرزاد حسنی سروده اند.هم اکنون او يكي از محبوب ترین خواننده هاي موسیقی پاپ به شمار ميرود شادمهر به شمال کشور علاقه خاصی دارد. او بسیار محتاط و محافظه کار است وی بعد از انقلاب اولین خواننده ای بود که در سینما هم به عنوان بازیگر حضور پیدا کرد.تا قبل از اینکه بازیگر شود شاید ماهی یکبار به سینما می رفت و معتقد بود بازیگری کار دشواری نیست. می گویند برای بازی در فیلم ((شب برهنه)) سعید سهیلی حدود 20 میلیون تومان دستمزد گرفت هرگز در زمینه موسیقی از استادی بهره نگرفت بیش از اندازه به مادرش علاقه دارد و خیلی اصرار داشت که مادر با او به آن سوی مرزها برود اما مادرش نپذیرفت.شادمهر ورزش را دوست دارد و در عرصه ورزشهای اسکی روی آب و شمشیربازی مدتها فعالیت می کرد.جودو و تکواندو هم مدتی ورزش حرفه ای او به شمار میرفتند.در دوران مدرسه هم مرتب فوتبال بازی می کرد و تا قبل از رفتن عضو ثابت تیم فوتبال هنرمندان بود. |برادرزاده اش هومن هم خواننده است چندي پيش با عرشیا خواننده موسیقی پاپ رابطه اش شكر آب شد و می گویند آدم فروش را برای او خوانده. اردیبهشت سال 80 شادمهر تصمیم گرفت از ایران به کانادا برودو به دلیل اینکه نواختن اکثر سازها رااز سنتور و گیتار گرفته تا پیانو و ویلن و …را بلد است توانست جایگاه ویژه ای در موسیقی ایران چه در اینجا و چه در خارج بدست آورد ولی همیشه میگوید که روزی برمیگردد و دلش برای ایران خیلی تنگ شده است. بعد از رفتنش شایعات زیادی درباره او گفته شد.از جمله اینکه زندانی شده-به بیماری روانی دچارگشته و…ولی همه اینها شایعه ای بیش او بعد از مدتی اقامت در کانادا کلاسهای آموزش گیتار و ویلن راه انداخت و اواسط سال 82 توانست یک آپارتمان در کانادا بخرد و با اجاره نشینی خداحافظی کندو آخرین جمله ای که در این زندگی نامه میتوان از شادمهر گفت این است که در سال 80 ((جان واردادرسن))خبرنگار بخش خارجی واشنگتن پست پس از دیدار از ایران مطلبی نوشت که با این جمله آغاز می شد:ایران اسلحه جدیدی در مقابل غرب به کار گرفته است “شادمهر عقیلی”.البته این حرف خبرنگار خارجی بیش از حد اغراق آمیز است ولی نمیتوان گفت که خیلی هم از حقیقت به دور است |
|
 | ||||||||||
